Geschiedenis.

Hoe en waar is het begonnen? Was er een begin van Dårfinkar? Eigenlijk niet: Doldwaas ben je immers vanaf je geboorte! Een datum is er wel: op 26 februari 1995. Tijdens de doldwaze carnavalsdagen namen acht vrouwen het besluit om een genootschap op te richten. Maar ook hier hebben de oprichters geschiedenisvervalsing gepleegd want het besluit is, zoals in de eerste notulen valt terug te lezen, later genomen, maar carnaval leende zich zo goed voor dit gebeuren. Want daar waren ze zich wel van bewust.
Nu, zoveel jaren later, is het moeilijk om het moment aan te geven waarop alles is begonnen. Het merendeel van deze vrouwen toonde zich niet geïnteresseerd in het dispuutsleven en verzette zich tegen groepsgedrag. Toch lieten zij zich meezuigen door de draaikolk en besloten zelf een dispuut te gaan vormen, dat anders zou zijn. Hoe wisten zij ook niet precies, maar het clubje zou alles doen wat de disputen niet doen.
Dat niet iedere vrouw het eens was met deze keuze bleek al gauw, sommigen prefereerden hun denkbeelden niet al te zichtbaar uit te dragen. Afwijkende meningen kunnen immers uitstoting tot gevolg hebben! Toen ook nog werd besloten dat het baseball shirt werd vervangen door een zelfgemaakte batik, was het hek van de dam. Nog jarenlang werd een lobby tot het afschaffen van deze shirts voortgezet, totdat het genootschap zich genoodzaakt zag het afkraken van de Dårfinkarshirts in het bijzijn van Druiloren te verbieden.
Op 4 mei 1996 kregen de vrouwen officieel toestemming van de DiRa om het genootschap op te richten en zich voor te bereiden op de dispuutsstatus. Daar werd in het eerste jaar echter maar weinig aan gedacht. Het ging immers om de reis en niet alleen om de bestemming. Uiteindelijk is het de Dårfinkarvrouwen toch gelukt om de gewilde status te verwerven. Vanaf 16 januari 1998 mag Dårfinkar zich het enige vrouwendispuut van SV KoKo te noemen!
Het Dårfinkar van nu houdt nog steeds de ideeën van onze oprichters in ere. Wij laten ons nog altijd met de stroming meevoeren om zo op plekken uit te komen die voor de Druiloren onbekend blijven. Samen vormen wij een kleurrijke bende vol chaotische enthousiastelingen. Bodypainten, piemels kleien, speurtochten, SeksDrugs&RocknRoll quizzen, breakdance, ULV, apenkooien, who is the man of een mooi feestje tot diep in de nacht; niets is ons te gek. Doldwaze vrouwen zijn voor alles in!

“De mens is een geslacht van dwazen en slomen, van doldriesten en druiloren. Wij behoren tot de doldwazen. En we weten dat het niet makkelijk is om met zulke mensen te leven. Verder krioelt ‘t van de slomen en druiloren. Die zijn misschien wat makkelijker om mee om te gaan. Maar ze zijn god-bewaar-me niet erg opwindend!”

“We zitten allemaal zo vol krachten die we niet kennen. Zoals de zee, die wemelt van de vissen en algen en stromingen en levende wezens en wat al niet meer, een merkwaardige mengelmoes. De druiloren bouwen voorzichtig smalle en lelijke bruggen over die vreemde wateren. Als de dood zo bang dat ze nat worden en hun schoenen verpesten. Wij doldriesten kruipen daaronder in het rond. Wij stellen ons bloot aan de stromingen en laten ons meevoeren. Zelfs al brengt dat risico’s met zich mee. En zelfs al worden we met angst en afkeer door de druiloren bekeken.”